Sommige kinderen hebben echt maling aan sociale conventies. Zoals dat kaas op een boterham hoort of dat je niet kunt ontstaan als je moeder de pil slikt. Zulke kinderen zijn zoveel malen wijzer dan hun ouders. Ze weten dat ze nodig zijn daar op aarde. In dat gezin. Om geboren te worden in wat misschien wel t meest pittige en chaotische jaar was dat t gezin ooit meemaakte. Om met hun komst licht en vrolijkheid te brengen. En om een onuitputtelijke bron van liefde te zijn. Met de allervetste schaterlach die een baby ooit gelachen heeft. En nu is ze potverdorie 8. Mijn wonderbaby. En raast ze door de straat op haar gympen en altijd in korte broek, weer of geen weer, met in haar kielzog een clubje adorerende jongens van haar leeftijd. Altijd vrolijk, altijd opgewekt. Neele met de extra batterij. Die nooit, nooit, nooit moe is en altijd door wil.
Neele, die graag een slang als huisdier wil, maar voorlopig genoegen neemt met een hamster. Neele, die Harry Potter deel 3 leest en alles wat haar zussen laten liggen. Neele, die zich niks, echt niks laat voorschrijven. Zeker niet door mij. Neele, die suggesties rondom kleding (wil je echt niet deze leuke jurk even aan?) charmant en standvastig pareert. Neele, die inmiddels hetzelfde level van zelfstandigheid heeft bereikt van mijzelf toen ik op kamers woonde. Die haar toekomst al volledig uitgestippeld heeft tot aan de auto waar ze later in gaat rijden (een Dacia logan, want die is lekker goedkoop en veel geld uitgeven aan een auto is nergens voor nodig). Ze wil bioloog worden en tijdens haar studie een bijbaantje als ober om geld te verdienen om haar 3 honden (een Duitse herder, een husky en een chihuahua) te eten te kunnen geven. Ze heeft ook alvast onze bank gereserveerd voor haar uitzet. Neele, die niet veel nodig heeft en zowel praktisch als bescheiden is. Hoewel... Voor haar verjaardag wilde ze een parkiet, een krokodil en een stuk old Amsterdam om helemaal zelf op te eten. We hebben haar uiteraard niet in alles haar zin gegeven 😊. De grootste en mooiste verrassing in mijn leven is uitgegroeid tot de allerliefste autonome 8 jarige. Een die zo goed gelukt is dat ze mij niet meer nodig lijkt te hebben. Of soms toch. Midden in de nacht. Na een nachtmerrie als ze bij ons in bed kruipt. Even schuilen. Even klein zijn. En stiekem vraag ik me af of ze dat vooral doet om mij een plezier te doen 💛